Living the dream!

Nog even snel een berichtje voor mijn vriendinnetjes op de stoep staan. Ik krijg net een berichtje dat ze veilig zijn geland dus ik zit hier met smart op ze te wachten!

EHBO'er heeft eerste hulp nodig:

De laatste keer dat ik een verhaaltje schreef was ik net verhuisd naar Mark en Bee. De tijd daar is snel voorbij gegaan en was met zijn 10 dagen ook niet zo lang.

Maar Mark en Bee maakte me echt onderdeel van hun gezin, de Funny Farm en hun leven. Bee is EHBO'er bij het rode kruis. Er waren in de week dat ik bij hen verbleef twee concerten waar Bee heen moest. Bee, lief als ze is, vroeg of ik zin had om mee te gaan naar een traditioneel Iers concert. Natuurlijk had ik dat! De kaartjes waren alleen wel 30 euro en Bee vond dat totaal niet nodig dat ik dat zou betalen. Dus heeft ze mij in een EHBO kostuum gehesen en mij zo gratis mee naar binnen gesmokkeld. Daar zat ik dan alleen op het balkon bij het concert als EHBO'er. Stiekem best een beetje bang te wezen dat er echt wat zou gebeuren, want dan zou toch iedereen wat van mij verlangen denk ik. Gelukkig had niemand die avond eerste hulp nodig. Behalve ik zelf. Loop ik daar in mijn pompeuze EHBO jas een beetje net te doen of ik iedereen goed in de gaten houd. Pleur ik bijna zelf twee keer van de trap af en heb ik mezelf en anderen mij net op kunnen vangen. Bee plaste bijna in haar broek van het lachen terwijl ik in de schemering mijn blozen probeerde te verdoezelen :) Overigens was het een prachtig concert voor de high society van Ierland. Kippenvel!

Passie:

En zo vloog de tijd voorbij. Op 25 augustus ben ik weer naar mijn nieuwe adres verhuisd. Deze familie kende ik inmiddels al heel erg goed, dus het voelde ook als thuiskomen. De titel van dit reisverhaal (Living the dream) slaat eigenlijk compleet op Blueberry Hill Farm en mijn tijd hier, Ik kende de boerderij al wel, maar er echt onderdeel van uitmaken is toch heel bijzonder. Het is een boerderij met heel veel dieren, een prachtige polytunnel, veel land en een groententuin. Op deze boerderij worden tours gegeven om mensen (vooral kinderen) kennis te laten maken met het boeren leven. Ik heb hier menig kind horen zeggen dat de dag hier de beste dag uit hun leven was... En ik kan me dat zo voorstellen. De passie die van Sigi en Yvonne afstraalt om hun kennis over te brengen en iedere keer weer het maximale te geven om het iedereen naar de zin te maken is bewonderingswaardig.

Met het leven op deze boerderij komt er automatisch veel werk om de hoek kijken. Dat het hier geen luie vakantie zou worden was ik al snel achter. En dat was nou precies waar ik naar op zoek was! Mee de koe melken in de ochtend (altijd al een droom geweest om een koe met de hand te melken!), heel heel heel veel bessen plukken, appels oogsten en daar appelsap van maken, zelf boter maken (pffff respect voor Yvonne, mijn arm viel er bijna af na  3 kwartier room kloppen), met een grote glimlach op mijn gezicht in de polytunnel werken enz enz. Het bijzondere hier is dat er zoveel mogelijk zelf geproduceerd wordt. In de beperkte tijd dat ik hier was heb ik dan ook ontzettend veel geleerd. En ik heb er eigenlijk nog geen genoeg van! Ooit hoop ik zoiets te hebben in het klein.

Naast het werken (waar ik dus elke seconde van heb genoten) was er ook de gezelligheid in het huis. De picknick op de  berg, de middag op het strand, de wandeling met Dominik in het bos waar hij woont in een grote tent, de passie voor de natuur die van iedereen afstraalt. En ben hier verliefd geworden... en wel op een schaap. Bob (die eigenlijk Shaun heet, maar die ik om onbekende redenen omgedoopt heb tot Bob) is een lammetje dat hier verblijft sinds hij 5 dagen oud was. Helaas kon zijn moeder niet meer voor hem zorgen. Hier krijgt hij 3 keer per dag de fles. En omdat hij zo gewend is geraakt aan mensen is hij ontzettend tam, knuffelig en aanhankelijk. Ik heb er serieus over nagedacht om hem te adopteren. Het lijkt me geweldig om mijn reis te vervolgen met Bob naast me op de bijrijdersstoel. Ik zie het al helemaal voor me, beide swingend op de muziek met een zonnebril op! Oké ik draaf waarschijnlijk weer door. En dat besefte ik gelukkig ook voordat  ik de ticket voor Bob had geboekt.

Veel op het water:

Vorig weekend moest ik verplicht vroeg opstaan van Josh omdat hij een verrassing voor mij had. Om 6 uur ging de wekker en ik wist nog niet precies waarom. Al had ik stiekem wel een vermoeden :) Ik droom namelijk al jaren over walvissen. In Zuid-Afrika heb ik ze al een keer proberen te spotten maar heb ik ze niet gezien. En ik begreep dat je hier in Ierland ook walvissen kan zien. Toen mijn vermoeden bevestigd werd stuiterde ik zo ongeveer de auto uit. Zou het dan eindelijk zo mogen zijn?! Om de spanning niet verder op te bouwen zal ik maar gelijk vertellen dat het helaas niet zo heeft mogen zijn. We hebben geen walvissen gezien. Desalniettemin was het een heerlijke dag op het water met veel zon, veel dolfijnen en zeehonden. Dus een topdag was het zeker! Stiekem wel een beetje teleurgesteld dat we geen walvissen hebben gezien. Maar het lag niet aan de kapitein, die heeft de tocht met 2 uur verlengd en is tot het einde op zoek geweest naar een teken van de aanwezigheid van een walvis. Aan de andere kant, gelukkig zijn walvissen nog steeds wilde dieren die zich vrij kunnen bewegen in een hele hoop water. En ze zijn alweer voorbij gezwommen in mijn dromen! En wie weet een volgende keer....

En afgelopen donderdag mocht ik weer het water op! Dominik heeft een bootje waarmee hij op zee kan gaan om te vissen. En dat wilde ik natuurlijk ook een keer proberen. Ik had nog nooit op zee gevist. Wist ik veel dat je met 5 haken aan 1 lijn vist en dan ook nog serieus kans hebt dat al die haken bezet zijn als je ophaalt. Ik was lyrisch toen ik 3 vissen tegelijk had gevangen! Waar je bij 1 vis per keer er nog aan denkt om hem meteen uit zijn lijden te verlossen, vergeet je dat per ongeluk toch een beetje als je boven een school vaart en vis na vis er uithaalt met 4 tegelijk. Na 17 makreel leek het toch een beetje minder te worden met de vangst en gingen we tevreden op huis aan. Onderweg hebben we de vis schoon gemaakt. Ik eigenhandig de kop er afgesneden en de ingewanden er uit gehaald. Tjonge wat voelde ik mezelf een slechte vegetariër vandaag! Maar stiekem ontzettend genoten, van het vissen en alles wat er bij hoort, en de natuur, zeehonden, dolfijnen en bruinvissen om ons heen en natuurlijk in de avond de jummie verse vis op mijn bord!

On the road again:

Zoals ik eerder al zei zit ik met smart te wachten! Angelique, Karlijn, Betty en Sara zijn onderweg. Ik verwacht ze over ongeveer een uurtje. Heerlijk om samen hier nog een weekend door te brengen! Ik ben erg benieuwd!

Maandag vlieg ik samen met ze terug naar Nederland waar ik ongeveer twee weken zal blijven om het een en ander te regelen om met mijn auto verder te kunnen gaan. Mijn eerstvolgende bestemming dan; Oostenrijk!