Mupke en ik

Pak je spullen en ga!!! Ja ik weet het ik heb makkelijk praten :) Maar wat is het toch een geweldige ervaring! Wat het zo bijzonder maakt?! Daar heb ik over nagedacht. Naar mijn idee geeft reizen je de kinderlijke verwondering en interesse terug. Zo stel ik 100 keer per dag mezelf meerdere waaromvragen, (ik ben weer in de waaromfase beland; waarom dragen koeien bellen?, waarom worden de boeren niet gek van het geklingel?, waarom dekken Oostenrijkers hun bed zo raar op?, waarom is er toch zoveel cultuur en natuurverschil tussen landen terwijl de grens ook maar een betrekkelijk lijntje is?, waarom zit een kabelbaan zo in elkaar zoals hij in elkaar zit en kan een kabelbaan alleen in rechte lijnen? Zo nee, waarom gaan ze dan allemaal in rechte lijnen?, hoe zijn bergen ontstaan? , zijn er dalen omdat er bergen aan de zijkant zijn?) Oké misschien heb ik wel een gekke kronkel in mijn hoofd. Maar in Nederland nemen we veel dingen als vanzelfsprekend aan, weten we ze of zijn ze normaal geworden. En dat terwijl ik best van mezelf durf te zeggen dat ik mijn leergierigheid en verwondering nooit verloren ben. Maar het is heerlijk als dat alleen maar weer groter wordt! En het is gewoon prachtig om weer zoveel voor mij nieuwe landen en plaatsen te mogen bewonderen en steeds weer onder de indruk te mogen zijn!

Vorige maand rond deze tijd zat ik nog in Ierland en schreef ik mijn laatste verhaal net voordat de meiden langs zouden komen. Wat een topweekend was dat, maar wat lijkt het ook alweer lang geleden! Helaas ben ik daardoor wat quotes en ervaringen vergeten, maar misschien is dat ook maar beter ;). Het waren dingen over vieze komkommers, verschillende doeleinden voor movicolon, wedstrijdjes handje drukken in de pub, mensen die over sturen heen proestte, schele verleidingsblikken, de gangnam style dansen in de Gap of Dunloe, onbedoelde sjans met obers, geiten die eigenlijk schapen waren en met een koevoet iemands ogen er uit peuteren enz. enz. enz.  Erg smakelijk dus allemaal! Je kunt je voorstellen dat we na dit weekend allemaal redelijk naar de urine roken omdat we regelmatig in ons broek hebben gepiest van het lachen!

Toen kwam voor mij het vreemde maar ook fijne moment om weer in Nederland aan te komen. Wat heerlijk om iedereen weer even te kunnen zien. Dat voelde als een bonus omdat ik aanvankelijk niet van plan was geweest om rond die periode alweer even in Nederland te zijn. En wat een geweldige hosts had ik in Made! (Mams en Ron :)) Ik mocht zelfs nog een keer mee met hun boot :D   En eigenlijk heb ik helemaal niet hard hoeven werken.

Wat ook fijn thuis komen was, was dat mijn auto al helemaal nagekeken was! En dat vond ik sowieso wel heel erg belangrijk. Ik vond het stiekem best een beetje spannend om voor het eerst überhaupt met mijn auto in het buitenland te rijden. Daarom ben ik in mijn weken Nederland nog maar even naar Baarle-Hertog gereden om alvast te oefenen. Dat viel gelukkig al niet tegen! ;)

Na dus ongeveer 2 weekjes in Nederland, weer op stap! Gelukkig had ik heel veel zin om weer op pad te gaan, en was ik niet te erg geland. Komt ook omdat ik me er al op ingesteld had dat ik op doorreis was denk ik.

De eerste dag heb ik maar 3,5 uur gereden om uiteindelijk in de buurt van Koblenz in Duitsland aan te komen waar ik een heerlijk tuinhuis met zwembad (die niet open was maar het gaat om het idee) voor mezelf had voor maar 18 euro! Ik zeg, dat is een goed begin!

Het voelt heerlijk vrij om met mijn auto op stap te zijn. Om eerlijk te zijn noem ik haar tegenwoordig Mupke. Bijzonder wat voor band je met een auto op kunt bouwen :) Zo ben ik trots als Mupke de eerste grote berg heeft getrotseerd en samen met mij de Rijn over is gevaren. Een gemoedelijk klopje her en der is dan ook zeker op zijn plaats! Na 3 dagen had ik er al 1200km. op zitten. Al swingend en zingend achter het stuur, dit leverde in de files nog leuke gesprekken en vreemde blikken op.

Het plan was om eerst veel door Duitsland te rijden en dan langzaam richting Oostenrijk te gaan. Hoe mooi ik Duitsland soms ook vond (de Rijn en het Zwarte woud), een echte klik met het land vond ik niet. Opmerkelijk waren ook de hoge prijzen voor hotelkamers die naar oma's ruiken. Nou vind ik oma's niet perse stinken, maar of het een passend luchtje voor een dure hotelkamer is betwijfel ik.

Niet oma's luchtje, maar mijn gevoel heeft me er toen toe gezet om in 1 dag flink kilometers te maken en door te rijden naar Oostenrijk. Best uitgeput en na veel files zag ik ineens dat ik de grens naderde. En met die naderende grens doemde ook de bergen in de verte op. Waar ik eerst nog uitgeput was begon nu de energie in mij op te borrelen. Wat is het hier indrukwekkend mooi! Indrukwekkend is een woord dat ik nu regelmatig in mijn dagboekje terugvind. Net over de grens heb ik een hotelletje weten te vinden. Toen sloeg toch de vermoeidheid toe. Nog even rustig een soepje eten in het hotel...dacht ik.... na mijn eerste hap was er ineens volop hoempapa aan het tafeltje naast mij waar, zonder dat ik het gemerkt had, een bandje had plaats genomen. Hartstikke leuk! Maar ik ben toch stiekem naar bed gesneakt. Welkom in Oostenrijk!

De eerste dag had ik nog weinig van Oostenrijk gezien. Desondanks had het al kippenvel bij mij veroorzaakt. Toen ik afgelopen zaterdag dan ook meer door het land mocht gaan rijden kon het echte genieten nog meer gaan beginnen! Wat ben ik blij dat ik hier al eerder ben dan gepland! Wat kan natuur toch mooi zijn en dat zo dicht bij huis! Ik zie zelf dat ik maar uitroeptekens blijf gebruiken!! Maar het is zo indrukwekkend!!

Ik heb mezelf een 3-dagenpas voor alle kabelbanen cadeau gedaan waardoor ik op grote hoogtes overal in de Kitbuheler Alpen kon gaan wandelen. Alleen de kabelbanen zijn al een beleving op zich. Prachtige uitzichten die alleen maar mooier worden naarmate je de top nadert. Droomvlucht en de Fatamorgana zijn er niks bij.

Dan het lopen daar! Sneeuw op de buurtoppen (meestal nog niet echt op de toppen waar je wandelt), de frisse berglucht, de klingelende koeienbellen... Ik denk dat iedereen zich hier nu afvraagt waarom dat Nederlandse meisje hier toch al die dagen met zo'n grote lach op haar gezicht heeft rondgelopen. De mensen zijn hier wat terughoudender dan bijvoorbeeld in Ierland. Dus mijn vrolijk gehoi tegen iedereen die ik maar tegenkwam werd niet altijd met hetzelfde enthousiasme beantwoord. Misschien speelt mijn beperkt Duits hierin ook wel een rol. Waar ik me in Ierland nog een medebewoner voelde en ik met iedereen kon praten, voel ik me hier soms echt een buitenlander. Maar dat mag absoluut de pret niet drukken! Ik voel me hier helemaal thuis! Had ik al gezegd dat ik het indrukwekkend vind?

Nu is mijn "vakantie" voorbij en mag ik morgen naar mijn nieuwe boerderij. Ik ben benieuwd hoe ik het daar weer ga vinden. Ik heb er weer heel veel zin in!

(Ps: Ik hoop dat ik nog niet meteen te hard hoef te werken, want de blaren en de spierpijn van al het lopen zijn duidelijk aanwezig ;))