Leven als een godin in Ierland

Ik bedenk me net de dit de tweede keer is deze week dat ik een verhaal zit te typen. Ik zal proberen dat niet tot het einde van mijn reis te blijven doen anders hebben jullie ruim 100 verhalen te verwerken, ongeveer 10 minuten lezen per verhaal, misschien soms iets meer. Dan steel ik al snel een hele dag van jullie leven :). Maar deze week is toch wel bijzonder door het reizen door Ierland en de aankomst op mijn eerste adres!

2 juni heb ik geloof ik mijn laatste verhaaltje geschreven. Dankjewel voor jullie lieve reacties!

Wij waren toen net aangekomen in Killarney. Vanuit daar hebben we verschillende tochten met de auto ondernomen zoals de beroemde ring of Kerry, the Healy Pass, The Gap of Dunloe en the ring of Beara. Wat een geweldige routes waren dat. Bochtig, smal en regelmatig op de rem voor een schaap of een voorbijganger waarbij je iedere keer denkt; "dit gaat nooooit passen!" Vooral bij The Ring of Kerry was het wel al redelijk toeristisch en druk. Je kunt je voorstellen dat je in de zomer als een treintje achter elkaar aan rijdt. Fijn dat we dus nog niet in het hoogseizoen zaten.

Vrijdag was dan toch echt de dag aangebroken dat ik alleen achter gelaten zou worden in Ierland. Stiekem had ik die nacht de kriebels en heb ik al woelend en dromend de nacht uitgelegen tot het een schappelijke tijd was om op te staan en te gaan douchen. Nou ja, douchen grrrr er was die ochtend alleen koud water. Dan maar met vet haar op stap. Zal nog wel vaker gaan gebeuren misschien, een koude douche!

Na een uurtje rijden hebben we Bert en Patricia overvallen die me waarschijnlijk niet zo vroeg hadden verwacht. (alles was prima, zolang het maar niet om 7 uur 's ochtends was hadden ze gezegd) Ja dan staan wij om 10 uur op de stoep ;)

We hadden de poort van mijn adres al eerder gezien aangezien het dorpje waar ik verblijf midden in de Ring of Kerry ligt. Maar al rijdend over de lange oprijlaan vond ik het nog mooier dan ik die week gedacht had! Ondanks dat het dus relatief dicht bij een dorpje ligt (1,5km.) voelt het echt alsof het in the middle of nowhere is!

Het ontvangst van Patricia en Bert was zo prettig dat het meteen helemaal goed voelde. (ik kan moeilijk anders zeggen nu, want ik vermoed dat Patricia dit ook gaat lezen ;)) Renée en papa hebben ook alles nog uitgebreid mogen bekijken inclusief mijn mega de luxe kamer! Ik heb een hele ruime kamer met tweepersoonsbed, een bureau, ruimte genoeg om alles op te bergen en een eigen badkamer met ligbad! Ik ga er hier gewoon op vooruit vergeleken met thuis! Wat een optimale start om dit als eerste adres te hebben. Weinig luxe vind ik echt helemaal niet erg, maar om zo te kunnen starten maakt het misschien wel nog makkelijker! Als je er dan ook nog de kookkunsten van Patricia met restaurantkwaliteit bij optelt en de gezelligheid van deze twee mensen weet je zeker dat het goed komt. Ik ben hier nu dus pas 4 dagen maar ik voel me al helemaal thuis!

Ik vind het heerlijk om hier voor de varkentjes te zorgen, naar de kippen om te kijken, naar de wolken te staren, te knuffelen met de honden en katten en onderdeel uit te maken van dit leven. Al moet ik maar niet teveel aan de varkentjes denken met hun lieve krulstaartjes, de smakgeluidjes die ze maken, hoe ze met je meerennen als je naar de voederplaats loopt.... He bah, nou doe ik het toch!! Waarom ik er niet teveel aan wil denken? Twee van hen gaan morgen naar de slacht om als koteletjes en speklapjes weer terug te komen. Arm vegetatiepersoon (zoals Lique dat zou zeggen) dat ik ben.  Maar om heel eerlijk te zijn kan ik er eigenlijk wel mee omgaan. Als ik zie wat voor een geweldig leven de beesten hier hebben dan kan ik daar veel meer vrede mee hebben dan de koteletjes uit de supermarkt/bioindustrie. Ik heb alleen wel voorzichtig aangegeven dat ik liever niet wil helpen met inladen morgen. Ik trek het niet als die lieve snoetjes hulpeloos naar je kijken en in de stress raken.

Vrijdag was dus vooral een dag om te acclimatiseren, waar Bert en Patricia me echt de tijd voor gaven. Ik denk dat hier hun ervaring om de hoek komt kijken. Ze hebben inmiddels namelijk al ongeveer 100 helper versleten. Zaterdag hebben we het netjes gemaakt bij het vakantieappartement dat ze hebben voor de nieuwe gasten.

Gisteren had ik al een heerlijke dag vrij! Ik ben hier echt een beetje onderdeel van de familie en mocht dus mee op visite bij vrienden van hen. Die wonen in een kleine boerderij met mega veel land, dieren, 7 of 8 kinderen en mega groententuinen. Wat een droom om daar rond te lopen. Ook iets wat ik heel graag zou willen ooit! Al zou het in mijn ideaalbeeld iets kleinschaliger zijn en vooral om mijzelf te voorzien. Zij daarentegen produceren zoveel eten dat ze hier ook iedere week mee op de markt staan. En dat allemaal met zijn tweeën (de kinderen spelen geen rol in het werk! Heel veel respect voor deze harde werkers! Na de visite ben ik vanuit hier nog even naar het dorp gelopen en heb daar even heerlijk bij de lokale pub op het terras gezeten.

Vandaag is het echte werk begonnen! Er zijn twee broedse kippen en Bert en Patricia gaven aan het prettig te vinden als die in een apart verblijf konden zitten. Een nieuw hokje bouwen voor deze broedse dames leek de beste optie. En daar heb je natuurlijk een helper voor :) Nu denk ik dat ik best wel handig ben. Maar helemaal alleen zoiets bouwen, van resthout en het ook heel graag goed willen doen omdat het voor anderen is maakte me toch een beetje onzeker. Gelukkig zijn ze blij met het nieuwe hok, ben ik voldaan en hopelijk de broedse dames en hun nakomelingen straks ook. Pffieuw eerste grote project afgerond.

Wat is het heerlijk om zo in de natuur bezig te zijn, met je handen te werken en geen klok of tijdsdruk te kennen. Al is vooral dat laatste iets waar ik zelfs nog een beetje aan moet wennen.

Al is het heel makkelijk om de tijd te vergeten als je zo lekker bezig bent en na het werk heerlijk in de loungebank te ploffen, Patricia's gerechten al weer te kunnen ruiken in de keuken en te genieten van de Ierse hitte (heus echt hitte, het was echt stralend weer gisteren en vandaag!)