Beleving

En daar ben ik weer!

Ik heb weer veel gedaan; kippenhok uitgemest, de twee broedse kippen naar mijn zelf gebouwde hokje verplaatst, per ongeluk abortus gepleegd door tijdens de verhuizing een ei te laten vallen, onkruid gewied, nieuw onkruid gezaaid maar dan op de goede plek,  roosters gemaakt met kippengaas voor op de groententuin tegen de katten (kattengaas?!), naar de markt geweest in een hele leuke plaats, brownies gebakken, veel brownies gegeten, bij mensen op visite geweest, naar een dansavond van vrienden geweest maar er werd niet gedanst, té biologische muntthee gedronken met bladluis (beter wassen voortaan!), Amerikaanse Helpers ontmoet, aanrecht in de olie gezet, grote stenen gesjouwd (dat ging keigoed!), schilderijen gemaakt voor het vakantieappartement, met varkens geknuffeld, van varkens weggerend die te nieuwsgierig waren toen ik bij hen in het hok stenen aan het verzamelen was, plastic gelegd voor onder het grind, het plastic bedolven met grind, pannenkoeken gebakken, pannenkoeken gegeten enz enz....

Maar ik dacht ik zal jullie vandaag wat minder vertellen over wat ik allemaal gedaan heb, al heb ik het nu toch nog grotendeels op lopen sommen. Maar meer over het gevoel en de ervaring. Na de vakantie met papa en Renée sta je dan ineens midden in het "boerse/Ierse leven" waar je de afgelopen 6 maanden mee bezig bent geweest en van gedroomd hebt. Je hebt in je hoofd vanalles bedacht over hoe het zou zijn, wat je zou gaan doen en hoe de mensen zijn waar je bij terecht komt. Iets waar ik geen rekening mee had gehouden is dat we/ik ontzettend gewend zijn om in een leven te leven waar alles op tijd, tijdsdruk en afspraak gaat en je gewend bent om dingen vooruit te plannen. Ik merkte aan mezelf de eerste dagen dat ik wel ontzettend aan het genieten was. Maar bijvoorbeeld ook alweer erg bezig was met de volgende stap, wel op tijd opstaan en bijvoorbeeld wel zeker willen weten dat je genoeg uren werkt zoals afgesproken.

Dit zat het optimaal genieten misschien toch ergens een beetje in de weg. Na dit bij mezelf gesignaleerd te hebben ben ik hier veel bewuster mee omgegaan. En wat een wereld van verschil is dat voor mij! Ik loop veel relaxter rond, ik ben niet op zoek naar een volgende host en maak me daar ook geen zorgen over. (ik heb nu een topplek en Patricia heeft me zelfs aangeboden om langer te blijven en eventueel te adopteren :)), ik zit in een fantastische omgeving, en ik hoef me nergens zorgen over te maken. Hopelijk is de knop nu definitief om en kan ik leven in het moment en de spontane dingen pakken die op mijn padje komen. Het klinkt nu misschien een beetje zwaar en dat is het absoluut niet, want ik was al volop aan het genieten maar het voelt nu echt als het vrije leven waar ik op gehoopt had. Ik zie wel!

Sneem:

Zoals jullie wellicht weten woon ik momenteel in het plaatsje Sneem. Dit is een ontzettend klein plaatsje waar bijna hoofdzakelijk mensen wonen van niet Ierse afkomst. Dus bijvoorbeeld Nederlanders, Vlaamse mensen natuurlijk, Amerikanen en Engelsen die hier naartoe zijn verhuisd. Ik vind het opvallend dat er een ontzettend sterke samenleving is onder de mensen die hier wonen. Iedereen helpt elkaar en vanalles wat van eigen land komt wordt met elkaar uitgewisseld. Echt heel erg leuk om te zien! De tegenhanger daarvan is echter dat er ook veel frictie is onderling. En dat vind ik erg opmerkelijk. De mensen wonen hier op grote stukken land en vaak kun je de buren niet eens zien. (met uitzondering van de Amerikaanse vlag die hier op een van de woningen van de buren prijkt) En toch is er opvallend veel onenigheid en wordt er erg op elkaar gelet. Daarnaast blijkt het ook zo te zijn dat de buitenlanders (waaronder dus mijn hosts Patricia en Bert) erg weinig zeggenschap hebben over wat er in het dorp gebeurd en zij niet mee mogen praten over ontwikkelingen. Dit terwijl hier juist veel spirit zit om de dingen aan te pakken waar mensen in het dorp tegenaan lopen.  Gelukkig staat de positieve factor van het elkaar helpen en voor elkaar klaar staan voorop!

Leuke weetjes:

- Particia kookt net zo lekker voor de dieren hier als voor ons. Roerei met pitten, zaden en fruit voor de kippen en soep voor de varkens.

- De maximumsnelheden zijn hier bizar! Op smalle kronkelweggetjes staat bij het begin vaak 80 of 100 km/per uur. Ik denk dat de eerste mens die deze snelheid op die weggetjes kan behalen nog geboren moet worden.

- Sommige van de veelverkochte echte Ierse wollen  truien worden veelal gemaakt in China (of Japan of Thailand? In ieder geval niet hier) , alleen het labeltje wordt hier even aangepast. Er is dan trouwens niks gelogen aan dat er op het labeltje staat; made in Ireland.

- Ongeveer hetzelfde geldt voor Zeeuwse mosselen. Die worden hier eerst opgekweekt Vervolgens worden ze nog een paar maanden in de Zeeuwse zee gedumpt en dan heb je echte Zeeuwse mosselen.

- Midges zijn om gek van te worden. Het zijn piepkleine muggetjes. De eerste keer dat Patricia zei dat het Midgy was buiten dacht ik; "ach dat is toch niet zo erg" . Binnen een paar seconden was ik weer binnen.

- Bert heeft heerlijke droge humor! Zo heeft hij me in het begin wijs gemaakt dat hij de varkens met een schop slaat voor het eten geven (hij heeft mij trouwens nog wel laten weten dat dit niet zo was alvorens ik zelfstandig de varkens ging voeren)

- Ik vraag aan Bert: "heb je nog een systeem voor het scheppen van het grind van de hoop" Bert met een serieus gezicht: "jazeker wel! Ik begin aan de buitenkant van de grindberg"

-  Bert terwijl ik stenen loop te verzamelen in het varkensweitje: "sommige stenen laat ik liggen met een reden" Ik (weer serieus kijkend): "waarom dan?" Bert: "die zijn te zwaar"

- Werkhanden ontwikkel je snel! Ze zijn nu al net schuurpapier en niet meer schoon te krijgen. Ik denk zelfs dat ik al een beetje gespierder wordt haha

- Op zaterdag zijn we naar de Tavern geweest in het dorp voor een real Irish Experience. Met dans en muziek (voornamelijk opgezet voor toeristen). Eerder die week had ik gevraagd of ze hier ook bejaardenhuizen hadden (ook al heet dat bij ons ook niet meer zo), maar hier noemen ze dat dus de Tavern.

Tot snel!