Dia dhaoibh (hallo in Gaelic)

Zo, het grootste gedeelte van de afscheidstranen hebben gevloeid en de reis is gemaakt. We zijn in Ierland!

Maar voordat het zover was ben ik nog enorm verrast op het vliegveld!! Angelique, Karlijn en Menno waren speciaal vroeg opgestaan om mij nog uit te kunnen zwaaien. Waren mijn wangen net opgedroogd en mijn uitgelopen mascara een beetje weggeveegd viel ik hen weer snikkend in de armen... Afscheid nemen is niet makkelijk. En ik dacht dat ik het in Nederland net wel een beetje achter de rug had. Maar zo ontzettend hartverwarmend deze actie! Ik heb er nog vaak aan terug gedacht!

Er is nog een absoluut noemenswaardige actie geweest afgelopen week; zoals jullie in mijn vorige berichtje hebben kunnen lezen vroeg ik mama om een verhaaltje voor het slapen gaan :) Nou dat heb ik geweten! De laatste avond sliep ik bij hen thuis, en toen ik boven kwam zag ik een USB stickje op mijn bed liggen. Blijken mama en Ron een heus poppenkastverhaaltje voor mij gefilmd te hebben! Mama als Katrijn en Ron als Jan Klaassen. (ja dan pies je in je broek van het lachen! Fijn dat ik die was achter mocht laten ;)) Er staan nog meerdere verhaaltjes op maar die bewaar ik voor de eerste avonden dat ik alleen ben.

Maar nu dus in Ierland samen met mijn zus en vader. Heerlijk is dat om samen nog even het land te kunnen ontdekken!

De eerste dag zijn we in Dublin aangekomen en in een pub beland waardoor ik gelijk verliefd werd op Ierland. Met live Ierse muziek en een man die spontaan ging river dansen en zich meerdere keren in spagaat liet vallen. De pubs, de live muziek en de enorme biertjes zijn een steeds terugkerend onderdeel in het Ierse land. Heeeeel vervelend...

Op zaterdag zijn we uit Dublin vertrokken en meer het binnenland in gegaan. Ik was inmiddels erg benieuwd geworden naar de natuur. De Wicklow mountains waren erg mooi, maar om heel eerlijk te zijn viel het binnenland me daarna een beetje tegen. Je merkt dat je toch verwachtingen hebt gekregen van een land. Al dacht ik nog zo hard van tevoren dat dit niet zo was. Misschien omdat je weet dat je hier alleen achter blijft dat je er ook anders naar kijkt.

Die nacht zouden we gaan slapen bij de B&B en boerderij waar ik over twee maanden ga werken. Daar had ik me erg op verheugd! Maar helaas was de omgeving eigenlijk bijna een beetje Nederlands, en dat is stiekem niet waarvoor je naar het buitenland gaat. Verder vind ik de situatie die we daar aantroffen heel moeilijk in woorden uit te leggen. Er woont daar een dame alleen (63 jaar waarvan de laatste 12 jaar in scheiding) die duidelijk getekend is door het leven. Ze runt de boerderij alleen, en dat wij pas anderhalve dag van tevoren hadden laten weten dat we langs zouden komen had haar duidelijk van de leg gebracht. Het huis en het land heeft ontzettend veel potentie! Mijn handen jeukte ook terwijl we daar rondliepen, maar de vraag is hoeveel je daar kan betekenen in een maand. En een vrouw haar karakter verander je niet in zo'n korte periode. De plek en het huis zo ontzettend idyllisch. Ik twijfel en twijfel... Dit wordt zeker vervolgd! Maar daar al even gekeken te hebben was absoluut een belevenis. In de korte periode daar al gelijk ontsnapte lammetjes moeten vangen en achter baby eendjes aan moeten rennen. Zij was duidelijk geen geboren boerin, maar waarschijnlijk door de situatie in deze positie gedreven.

Maandag 1 juni wilde we op tijd weg, maar onze gastvrouw was een beetje claimend en wist nog wel een klusje voor ons :) Toen dat gedaan was zijn we in de auto gevlucht en hebben we pas buiten het hek staan overleggen waar we heen gingen. Het zou anders zo maar kunnen dat we er een halve dag later nog waren geweest! Mocht ik er dus heen gaan, dan is grenzen stellen absoluut een aandachtspunt!

Gisteren aangekomen in Galway wat een leuke stad was. Daar rondgekeken, natuurlijk weer een pub, biertjes en livemuziek.

Vandaag heeft dan ook eindelijk het landschap van Ierland volledig mijn hart gestolen. Waar ik van de week nog twijfelde heb ik vandaag eigenlijk heel de dag met een grote grijns op mijn gezicht gelopen. Een geweldige rit gemaakt in de auto door de 50 tinten groen. In een heel bijzonder maanlandschap geweest waarbij het volgende gezegde hoort: "er is geen boom om jezelf aan op de hangen, geen water om iemand te kunnen verdrinken en geen aarde om iemand te kunnen begraven". Dat geeft eigenlijk precies aan wat het gebied inhoudt, kaal en onherbergzaam maar ontzettend indrukwekkend.

Daarnaast naar de Cliffs of Moher geweest, 1 van de toeristische hoogtepunten van Ierland, maar met recht! Hele hoge kliffen, de foto's zeggen mogelijk meer dan de woorden. Al had je er bij moeten zijn om te ervaren hoe eng het kan zijn dat het zo hard waait dat je gewoon echt niet gewoon kunt blijven staan en bijna van de klif afwaait. Renée heeft me daar doorheen gesleurd en zo mijn leven gered! Blijft een grote zus! :)

Nu aangekomen in Killarney, wat een ontzettend leuke stad is. Hier blijven we drie nachten aan gaan vanuit hier verschillende plaatsen aandoen. Hier hebben we een eigen huisje wat mij nu dus even de rust en de tijd gaf om dit verhaaltje te typen. Hopelijk tot snel met positieve verhalen vanaf mijn eerste echt werkadres! Ik heb mijn enthousiasme weer helemaal terug!